Ενόψει πρόσφατης ανάρτησης σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης του Οδοντιατρικού Συλλόγου Αττικής εν σχέσει με την εκτέλεση οδοντοπροσθετικών εργασιών σε οδοντιατρείο χωρούν οι ακόλουθες σκέψεις.

Το συγκεκριμένο δημοσίευμα, κάνοντας επίκληση της διάταξης του άρθρου 9 του Νόμου 1666/1986, ήτοι μιας διάταξης ηλικίας σχεδόν 38 ετών (!), καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι επιτρεπτή η εκτέλεση από οδοντίατρο οδοντοπροσθετικών εργασιών στο οδοντιατρείο για λογαριασμό των ασθενών του με χρήση οποιουδήποτε κατάλληλου εξοπλισμού.

Είναι προφανές, ότι ο ισχυρισμός αυτός του Οδοντιατρικού Συλλόγου Αττικής διατυπώνεται κατά παράβλεψη των πλέον πρόσφατων διατάξεων του άρθρου 122 του Νόμου του Νόμου 5034/2023 περί των επαγγελματικών δικαιωμάτων των Οδοντοτεχνιτών. Με τις διατάξεις αυτές προσδιορίζονται με σαφήνεια οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη νόμιμη άσκηση του οδοντοτεχνικού επαγγέλματος.

Ειδικότερα, καθίσταται πλέον σαφές, ότι το επάγγελμα ασκείται αποκλειστικά και μόνον σε ειδικώς αδειοδοτημένα οδοντοτεχνικά εργαστήρια και μόνον από κατόχους της αντίστοιχης επαγγελματικής άδειας (νυν βεβαίωσης), οι οποίοι έχουν εγγραφεί στο μητρώο μελών του Πανελληνίου Συλλόγου Οδοντοτεχνιτών.

Κατά συνέπεια ο ΠΣΟ υπογραμμίζει, ότι μετά την θέση σε ισχύ των διατάξεων του άρθρου 122 του Νόμου 5034/2023, ο νομοθέτης δεν ανέχεται πλέον την εκτέλεση οδοντοτεχνικών εργασιών και εν γένει πράξεων αρμοδιότητας των οδοντοτεχνιτών α) από άλλους επαγγελματίες, που δεν φέρουν τον τίτλο του  οδοντοτεχνίτη και β) σε άλλους χώρους πλην των νομίμως αδειοδοτημένων οδοντοτεχνικών εργαστηρίων.

Εξάλλου, σύμφωνα με την ρητή διάταξη της παραγράφου 2 του ως άνω άρθρου 122, «Από την έναρξη ισχύος του παρόντος κάθε αντίθετη διάταξη καταργείται». Η ρύθμιση αυτή δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής, αποτυπώνοντας με την μέγιστη δυνατή ευκρίνεια την αληθή βούληση του νομοθέτη, που δεν είναι άλλη από την εκτέλεση οδοντοπροσθετικών εργασιών μόνον από οδοντοτεχνίτες και μόνον σε ειδικώς αδειοδοτημένα οδοντοτεχνικά εργαστήρια.

Η σκόπιμη αποσιώπηση ή/και παρερμήνευση των ανωτέρω νεότερων νομοθετικών διατάξεων αποτελεί μια αθέμιτη πρακτική, που δεν συνάδει με το κύρος ενός επιστημονικού συλλόγου.

Τέλος, κατά την δική μας λογική όποια συζήτηση γύρω από την οριοθέτηση κάθε επαγγελματικής δραστηριότητας οφείλει να γίνεται με ευθεία αναφορά στο σημερινό και πλέον σύγχρονο κανονιστικό πλαίσιο και όχι με επίκληση παρωχημένων και ανεπίκαιρων χρονικά και επιστημονικά διατάξεων και αντιλήψεων.